-
1 karać
vt\karać kogoś za coś jdn für etw bestrafen\karać kogoś grzywną/więzieniem jdn mit einem Bußgeld/einer Freiheitsstrafe bestrafen -
2 ka|rać
impf (karzę) Ⅰ vt to punish (za coś for sth); Sport, Szkol. to penalize (za coś for sth)- karać kogoś grzywną/mandatem to fine/ticket sb- karać kogoś więzieniem to imprison sb- karać kogoś śmiercią to execute sb- był już dwukrotnie karany za włamania he’s already been sentenced twice for burglary ⇒ ukaraćⅡ karać się to punish oneself- karać się za własną głupotę to punish oneself for one’s own stupidity ⇒ ukarać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ka|rać
См. также в других словарях:
karać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, karzę, karze, karaćany {{/stl 8}}– ukarać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} nakładać karę; także wykonywać karę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ukarać mandatem, upomnieniem, więzieniem. Karać kogoś za złe… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
karać — ndk IX, karzę, karzesz, karz, karaćał, karaćany «skazywać na karę, wymierzać karę» Karać kogoś za występek, za zbrodnię. Karać naganą, grzywną, wygnaniem, więzieniem, śmiercią. karać się strona zwrotna czas. karać Karze się za własne winy … Słownik języka polskiego
więzienie — n I 1. rzecz. od więzić. 2. lm D. więzieniezień «zakład karny, w którym się odbywa karę pozbawienia wolności; budynek, w którym przebywają przymusowo ludzie skazani wyrokiem sądowym» Bramy, mury więzienia. Dozorca, dyrektor, naczelnik więzienia.… … Słownik języka polskiego
